ในโลกที่หมุนเร็วและเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ฉันค้นพบว่าตัวเองไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อความวุ่นวายของสังคมใหญ่โต หรือการต้องอยู่ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากเสมอไป เสียงจอแจและการปฏิสัมพันธ์ที่มากมายบางครั้งกลับทำให้พลังงานในตัวฉันลดน้อยถอยลง ฉันจึงเลือกที่จะถอยออกมาอยู่ในพื้นที่ที่สงบกว่า

ความโอ้อวด การแข่งขัน หรือการแก่งแย่งชิงดีเพื่อให้ได้มาซึ่งการยอมรับหรือทรัพย์สิน ไม่เคยเป็นสิ่งที่ฉันปรารถนา เพราะลึกๆ แล้ว ฉันเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง มันเป็นเพียงเปลือกนอกที่ฉาบฉวย และมักจะนำมาซึ่งความเหนื่อยล้าทางใจเสียมากกว่า การต้องเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น หรือพยายามสร้างภาพลักษณ์ให้เป็นที่พอใจของใครต่อใคร มันไม่ใช่เส้นทางของฉัน

ฉันเลือกที่จะไม่ยึดติดกับสิ่งของภายนอกกาย เพราะเข้าใจว่ามันเป็นเพียงสิ่งสมมติที่ไม่จีรังยั่งยืน การใช้ชีวิตบนพื้นฐานของความ "พอเพียง" ต่างหากที่ทำให้จิตใจฉันเบาสบาย ไม่ต้องดิ้นรนเกินความจำเป็น และมีเวลามากขึ้นที่จะใส่ใจกับสิ่งที่สำคัญกว่านั้น คือความสงบภายในและความเข้าใจในตัวเอง ความเรียบง่ายจึงเป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่ฉันเลือกเดินเคียงข้าง ความสบายๆ ไม่ซับซ้อน ทำให้ทุกวันเป็นวันที่ผ่อนคลายและมีความหมาย

มุมมองต่อชีวิตของฉันชัดเจนว่า การเกิดมาในชาตินี้ไม่ใช่การมาเพื่อ "สะสม" ทรัพย์สมบัติ ชื่อเสียง หรือความผูกพันที่ไม่รู้จบ แต่เป็นการเดินทางเพื่อ "สะสาง" สิ่งที่ค้างคาในใจ เรียนรู้บทเรียนที่ชีวิตมอบให้ ปลดเปลื้องภาระทางความรู้สึกและความผูกพันที่ไม่จำเป็น เพื่อให้จิตวิญญาณเบาขึ้นและเป็นอิสระมากขึ้น มันคือการขัดเกลาตัวเองจากภายในให้ใสกระจ่างยิ่งขึ้น

ความสุขของฉันเรียบง่ายและหาได้ไม่ยากในแต่ละวัน ขอแค่ได้เริ่มต้นวันด้วยกาแฟหอมกรุ่นสักแก้วในยามเช้า มีเวลาได้ดื่มด่ำกับหนังสือดีๆ ที่เปิดโลกทัศน์และกระตุ้นความคิดสักเล่ม หรือการได้ปล่อยกายปล่อยใจไปกับความสงบงามของธรรมชาติรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นทิวทัศน์ของทุ่งหญ้า ป่าเขา หรือเพียงแค่ความเขียวชอุ่มของต้นไม้ใบหญ้าใกล้ตัว สิ่งเหล่านี้คืออาหารใจชั้นเลิศ การได้มีมุมเล็กๆ ส่วนตัวที่อบอุ่นและปลอดภัย ที่ซึ่งฉันสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่ ปล่อยให้ความคิดล่องลอย และชีวิตได้ดำเนินไปอย่างมีความสุขตามจังหวะของมัน นั่นคือความสุขใจอย่างที่สุดแล้ว

ในความสัมพันธ์กับผู้อื่น ฉันเคารพในเส้นทางชีวิตของทุกคน และไม่คิดจะก้าวก่ายวิถีของใคร เพราะเชื่อว่าแต่ละคนมีบทเรียนและเป้าหมายในชีวิตที่แตกต่างกัน ขอเพียงเราต่างคนต่างอยู่บนพื้นที่ของตัวเอง ไม่สร้างความเดือดร้อนหรือเบียดเบียนซึ่งกันและกันด้วยคำพูดหรือการกระทำ โลกใบนี้ก็น่าอยู่และสงบสุขมากพอแล้วสำหรับฉันและทุกคน

ไม่ชอบคน วุ่นวาย มากมายจิต

ขอชีวิต เรียบง่าย สบายอุรา

โอ้อวดใคร ไม่คิด ไม่เคยหา

แย่งชิงมา ไม่สุข ทุกข์ระทม

สิ่งนอกกาย ไม่ยึดติด ไม่คิดหวง

มีความสุข ในใจ ไม่ต้องตรม

เกิดชาตินี้ สะสางเรื่อง ที่สั่งสม

ไม่สะสม เพิ่มทุกข์ ปล่อยวางลง

จิบกาแฟ อ่านหนังสือ ที่ถูกใจ

สุขสดใส ธรรมชาติงาม สบายองค์

อยู่มุมเล็ก สงบเงียบ อย่างมั่นคง

จิตดำรง ความสุข ไม่ก่ายใคร

ต่างคนอยู่ ต่างชีวิต ไม่คิดหมาย

ไม่ทำร้าย เบียดเบียนใคร ไม่เสียดาย

ขอเพียงใจ สงบสุข ทุกข์มลาย

สุขสบาย พอเพียงแล้ว แค่นี้พอ