การนั่งฟังเพลง "เธอยังมีฉัน" ในความเงียบแบบนี้ มันไม่ใช่การหนีจากโลก แต่มัน คือ การพักใจ การให้โอกาสตัวเองได้ยินเสียงที่ดังอยู่ในหัวใจ การกอดตัวเองเบา ๆ ในวันที่ไม่มีใครเห็น มันคือวิธีที่ผมดูแลตัวเองในแบบที่ผมทำได้ดีที่สุด “ขอเป็นเพียงแค่ผืนทราย ที่ทอดกายให้เธอข้ามผ่าน…” ผมฮัมตามเพลงเบา ๆ รู้สึกเหมือนใจเบาขึ้น เหมือนมีผืนทรายนุ่ม ๆ คอยรองรับทุกย่างก้าวของผม ผมอาจจะไม่ได้มีพลังเหลือเหมือนเมื่อก่อน อาจจะไม่ได้ฝันใหญ่เหมือนวันนั้น แต่ผมยังรักความสงบ ยังเชื่อว่าในวันที่ไม่มีใครพูดถึงเรา ตัวเรายังคงมีคุณค่า และแสงไฟในใจเรายังคงสว่างอยู่ ผมมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ฝนเริ่มตกปรอย ๆ แต่ท้องฟ้าดูเหมือนจะสว่างขึ้นนิดหน่อย ผมรู้สึกขอบคุณความเงียบในวันนี้ ขอบคุณเพลงที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิท และขอบคุณตัวเองที่ยังไม่ยอมแพ้ และ ถ้าคุณ… คนที่กำลังอ่านข้อความนี้ รู้สึกเหมือนผมในวันนี้ ผมอยากฝากเสียงนี้ไว้กับคุณ ฝากเพลง "เธอยังมีฉัน" ไว้เป็นแสงไฟในวันที่มืดมิด ฝากความเงียบที่ไม่เคยเงียบจริง ๆ ไว้ให้คุณฟังด้วยหัวใจ และที่สำคัญ… ฝากตัวคุณเองไว้กับตัวคุณ อย่าลืมว่าคุณยังมีตัวเองเป็นเพื่อนเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น “อย่า อย่าสิ้นหวัง… เธอยังมีฉัน” ขอเป็นเพียงแค่แสงไฟ
สว่างงามในยามมืดมน
งามในใจของใครสักคน
ที่อ่อนแอและเจ็บร้าว

ขอเป็นเพียงเพื่อนคนหนึ่ง
คอยปลอบใจในยามทุกข์เศร้า
เป็นบทเพลงบรรเลงแผ่วเบา
กล่อมเธอให้หลับใหล

ก็อยากให้เธอจดจำฝังใจ
ในยามใดเธอสิ้นไร้พลัง
ยามที่เธออับจนหนทาง
อย่า อย่าสิ้นหวัง... เธอยังมีฉัน

ขอเป็นเพียงแค่ผืนทราย
ที่ทอดกายให้เธอข้ามผ่าน
ข้ามพ้นความทุกข์ทนร้าวราน
สู่คืนวันอันสดใส

ขอเป็นเพียงเพื่อนเคียงข้าง
ยามที่เธออ้างว้างหมองไหม้
เป็นเพื่อนฝันของคนอ่อนไหว
เป็นเพื่อนใจให้คนเหงา

ก็อยากให้เธอจดจำฝังใจ
ในยามใดเธอสิ้นไร้พลัง
ยามที่เธออับจนหนทาง
อย่า อย่าสิ้นหวัง... เธอยังมีฉัน

ขอเป็นเพียงแค่ผืนทราย
ที่ทอดกายให้เธอข้ามผ่าน
ข้ามพ้นความทุกข์ทนร้าวราน
สู่คืนวันอันสดใส

ขอเป็นเพียงเพื่อนเคียงข้าง
ยามที่เธออ้างว้างหมองไหม้
เป็นเพื่อนฝันของคนอ่อนไหว
เป็นเพื่อนใจให้คนเหงา

ก็อยากให้เธอจดจำฝังใจ
ในยามใดเธอสิ้นไร้พลัง
ยามที่เธออับจนหนทาง
อย่า อย่าสิ้นหวัง... เธอยังมีฉัน